English version below

Op 1 september 2017 waren we uitgenodigd voor een ‘laatste avondmaal’ bij vrienden in Limburg voordat we naar Frankrijk reden. We hadden een gezellige avond daar en arriveerden pas laat in de avond bij ons Motel in Valenciennes. De benzinetank hadden we door het zoeken helemaal leeggereden. Toen we eindelijk in het Motel aankwamen waren we omringd door politie. We hebben ons nog niet eerder zo veilig gevoeld met ons volgepropte Twingootje op de parkeerplaats. Na het ontbijt de kortste weg gevraagd naar een tankstation vervolgden we onze reis naar Bretagne.

Voor de eerste drie weken had ik een ruim vakantiehuis bij zee geboekt aan de mooie Granit Rose-kust in de Cote D’Armor bij een plaatsje genoemd: Penvénan. Daar waren we dichterbij ons toekomstige huis om onze zaakjes te regelen. In de tussentijd konden we ons ontspannen en de prachtige omgeving verder verkennen.

We zwommen bijna elke dag in het pittoreske baaitje, ik maakte er veel mooie foto’s en we ontdekten er vele kringloopwinkels in de omgeving met de leukste meubeltjes die mooi zouden passen in ons toekomstige Château. Het ruime vakantiehuis kwam steeds voller te staan en uiteindelijk zijn we drie keer op en neer gereden om al onze aankopen vast in ons nieuwe huis onder te brengen.

De eerste keer dat we naar ons château reden met de auto vol meubeltjes had de makelaar de sleutels geregeld en konden we vast een kamer inrichten. Het was half december inmiddels en we hadden goede hoop dat we voor het einde van het jaar de sleutels zouden krijgen. Tussen kerst en oudjaar reden we nog een tweede en derde keer naar het huis met de auto vol spullen. We hadden met de makelaar afgesproken dat we de sleutels konden ophalen en later weer inleveren die dag, maar toen we bij het kantoortje aankwamen was er geen makelaar te zien. Het was 1 minuut voor twaalf en dus lunchtijd, dus we zochten een crêperie en probeerden het na de lunch nog een keer. Om 14:00 was er weer geen makelaar en het kantoor was donker. Na een paar keer gebeld te hebben en geen gehoor te krijgen zijn we met het volle autootje naar de toekomstige buren gereden in de hoop dat we de spullen daar tijdelijk konden stallen.

We werden warm onthaald, kregen koffie en toen we ons probleempje uitlegden bleek dat de buren een setje reservesleutels hadden. Die mochten we wel vast hebben, het huis was toch binnenkort van ons. Kwam dat even goed uit. En wat een fijne buren!

Een paar dagen later ontvingen we bericht van de makelaar dat hij wel aanwezig was geweest die dag, maar toen waren we inmiddels uit het vakantiehuis vertrokken om bij onze vrienden in de Sarthe Oudjaar te vieren en een paar dagen te verblijven.

When will we move in? 6-2-2018

On the first of September 2017 we were invited to a last supper in the Netherlands with friends living on the way to France. We had a lovely evening together and then we drove a few hours to have a midnight stopover in Valenciennes where we arrived with an empty fuel tank and could not find the hotel at first.

Once we checked in to the hotel it turned out we were surrounded by policemen. We have never felt more safe with our fully packed car parked outside that night. After having breakfast and checking out we were on the way back to fill up our fuel tank before going to Brittany. For the first three weeks I had booked us a lovely house near the coast of the Cote d’Armor just outside a little town called Penvénan. Being in that area we would be close to our future house to arrange things if needed. In the meantime we would rest and explore the lovely surroundings of the Cote de Granit Rose.

We went swimming almost everyday in a lovely little bay nearby, I made a lot of beautiful pictures of which most are displayed on this site now and we visited almost every second hand store in this area to find the nicest furniture for our new home. The house we rented was large and in the end we had to drive three times to bring all our finds to our future house.

The first time we drove to our future house the real estate agent arranged with the vendors we could start to bring some stuff there before really moving in. It was already in December and still we were hoping to move in before the end of the year. Between Christmas and new year we planned to drive twice in one day to bring the rest of our stuff to the house. The real estate agent should have been in the office again and we would just pick up the keys and return them later that day. Unfortunately the agent wasn’t there and the office was dark when we arrived just minutes before 12:00 pm. 

In France the most offices and shops close for lunch time between 12:00 and 14:00 pm so we decided to have lunch first and see if our agent was in the office again after lunch time.

Still no lights in the office and we sat there with our car full of stuff. No one answered the phone either so we tried our luck with our future neighbors. When we were there we were invited to have some coffee inside their beautiful house (almost the same looks as ours but one size smaller). When we told them about our appointment with the agent and where to bring our belongings the neighbors said that they had a spare key we could use to move our furniture inside.

We are very happy to have such lovely future neighbors. A few days later we got the message from the agent stating he was in the office that day but we were already moving out of the house in Penvénan where we had lived for 4 months to meet our friends in the Sarthe for a few days around Sylvestre.