Vandaag worden de tien best beoordeelde portretten van de online competitie Project Rembrandt op de NTR-site bekend gemaakt. De vakjury in samenwerking met het publiek bepalen wie deze tien winnaars zullen zijn. Ik heb vannacht, nadat de stemming gesloten was alle 1600 portretten bekeken en geteld hoevaak er drie en een half of vier sterren toegekend waren. Mijn portret bleef vanaf het allereerste begin op 3,5 *** steken. Hoe meer ik ook reclame maakte en hoe meer er ook vijf sterren toegekend werden door mijn volgers en de volgers van mijn volgers het bleef steeds 3,5 ***. Nu telde ik dat er nog bijna tachtig andere goed lijkende en minder goed lijkende portretten 3,5*** hebben gekregen. Ook telde ik er twaalf met maar liefst 4****. Daarvan was de helft echt heel treffend qua gelijkenis, maar de andere helft vond ik beneden peil. Nog minder goed lijkend soms dan portretten met maar 3***.

Bij het stemmen is er ook veel verwarring geweest. Ik kreeg veel reacties van mensen die niet wisten of het gelukt was of die zelfs per ongeluk op de verkeerde ster klikten en daar hun excuses voor aanboden. Het was beter geweest als er een extra bevestiging gevraagd werd bij het uitbrengen van je stem. “Weet je zeker dat je het werk één ster geeft?” en dan bevestigen door op een knop te drukken, zoals “ik ben geen robot” bijvoorbeeld. Maar goed.

Ik hoop dat de vakjury echt de moeite gaat nemen om alle werken te bekijken en niet alleen de werken met 4****. Want dan is het ‘einde oefening’ voor heel veel beter lijkende portretten dan die twaalf. Ook zijn er kinderen bij, die hun werkje hebben ingestuurd. Heel knap wat zij presteren en zij verdienen dan ook een ereplek. Maar is het fair als deze portretten meewegen vanwege de leeftijd van de maker? Ik verwacht het niet, maar ik verwacht wel meer niet van wat er op tv voor eerlijk wordt gepresenteerd.

Boven alles heeft deze wedstrijd mij in een stroomversnelling gebracht door een goed lijkend, mooi portret binnen tien uur te maken en er dan ook nog zoveel lawaai voor te maken. Mensen mobiliseren een stem op je werk uit te brengen en jouw reclame ook nog te delen is lastig (voor mij). Ik ben ervan overtuigd dat je zoiets ook niet te vaak moet doen. Tenminste niet onder je eigen vrienden en familie.

De respons deze keer was werkelijk hartverwarmend. Ik ben heel benieuwd hoeveel stemmen ik uiteindelijk heb gekregen van zowel familie en vrienden als van totaal onbekenden, die mijn portret er met kop en schouders bovenuit vonden steken. De complimenten die ik heb ontvangen. Wonderbaarlijk! Fantastisch! Heel bemoedigend. Tegelijk zijn er ook veel geweest die geen tijd hadden voor mijn verzoekje. Gedacht hebben “komt later wel” of waaraan mijn oproep volledig voorbij is gegaan. En zelfs mensen die er net te laat achter kwamen en dan toch nog iets liefs in de reacties zetten.

Vandaag hoop ik te horen of zien op de site dat mijn portret bij de beste tien van de competitie hoort. Als dit gebeurt dan win ik een schilderspakket, dat ik anders deels zelf wil aanschaffen om verder te leren en werken aan mijn toekomstige portretten. Ook kom ik dan in de laatste uitzending, die volgens mij komende maandag wordt opgenomen, als publiekjury. Dat is een verantwoordelijke taak. Want daarmee heb je, zoals het nu gaat in de serie, het laatste woord voor de afvallers. Helemaal geen leuke taak, want de tien die in de uitzending zitten of zaten zetten elke keer een haast belachelijke topprestatie neer. Zij krijgen een paar uurtjes voor een portret en dan kijken er ook nog mensen over je schouder mee. Ondoenlijk bijna.

Dus ‘petje af voor’ deze tien kanjers! Ik doe het ze nog niet na en vele andere online inzenders zeker niet. Slechts een enkeling kan onder zulke tijdsdruk in de spotlights en omringd door keurende blikken een prestatie van formaat neerzetten. De meesten van ons en zelfs Rembrandt zelf hebben daar rust, tijd en geen pottenkijkers bij nodig.

Dank allen die mij gesteund hebben, gestemd hebben, complimenten gaven. Ik houd jullie op de hoogte via verschillende media. Het zijn spannende dagen.